9 januari 2017
Muts…………
Onlangs kwamen onze jongens ook een weekendje skien. Dat gebeurt niet meer zo vaak. Geestdriftig begon ik met het uizoeken van ski-ondergoed, sokken, handschoenen en wat al niet meer. Ik vond tussen de spullen een al oudere muts. Een lelijk exemplaar met een verhaal.
Een paar jaar geleden was zoon Tom was alweer toe aan een nieuw skipak. De muts die hij er graag bij wilde vonden ouders niet nodig. De inmiddels aanwezige aanwas van hoofddeksels moest toereikend zijn. Tom besloot diep in zijn zakgeld buidel te tasten. De muts ging op en niet meer af. Het ding was zo wie zo niet te missen. Rood met flappen en slierten aan de zijkant……………..
Later dat seizoen, Tom en zijn muts nog altijd onafscheidelijk, werd tijdens een morgenrondje skiën een pauze ingelast. Wat is er nu lekkerder dan warme chocomel, voor de openhaard, in een berghut. Vanwege de temperatuur buiten, ging de muts af, met het vooruitzicht van een opgewarmd exemplaar na de break. Genietend van de warme drank, was daar plots een onaangenaam luchtje. Omdat je schroeiend wol niet direct als zodanig herkent, was de reactiesnelheid wat laag. Te traag voor het redden van de muts in elk geval. Het ding, nu met twee gaten, lag te smeulen voor het vuur.
Om een lang verhaal kort te maken: moeder streek met haar hand over haar hart en gaf zoon een nieuwe muts cadeau. Net zo afzichtelijk als de eerste. Moraal van het verhaal? Wie te dicht bij het vuur zit, verbrandt zijn……………..muts
