28 september 2023
De afgelopen weken was er veel los rond Haus am Walde. We ontvingen zomergasten. Teun en Janna eigenlijk. Daarvóór waren we al gestart met verbouwen en dat is eigenlijk nog niet helemaal klaar. Het bijgebouw moest eraan geloven. Tegelzetters Hans, Henri en Marco hebben zich een week lang het snot voor de ogen gewerkt en het resultaat is een fraai betegelde entree in zowel appartement 9 als 10, de ‘verstopte’ badkamer in appartement 9 functioneert en is prachtig geworden, zo ook de nieuwe vloer in woonkamer en keuken van appartement 10. Zo mooi, dat ik de aanbouw van Wim niet ‘oneerbiedig’ aanbouw meer mag noemen. Kan je nagaan.
Waren die activiteiten mijn gezellige klusweek, compleet met dessert van Henri, niet lang erna mocht Wim los. Op een zonnige dat reed hij met Tonnie en een volgeladen kar met fraaie houten deuren uit het pittoreske Beneden-Leeuwen naar Winterberg om Haus am Walde te verfraaien met puur Maas-en-Waals vakmanschap. Zelfs Marian trok haar overall aan en kluste er lustig op los. Het resultaat: nieuwe deuren en ramen in de aanbouw, die vanaf nu dus niet meer zo heet. En Wim weet tegenwoordig alles van boutjes en moertjes. 
Wanneer je gaten maakt in een pand, moeten die ook weer worden aangesmeerd. Dat kon niet moeilijk zijn, dachten we. Dat bleek toch wat ingewikkelder, ondanks alle goede tips en materialen van Joris. Laten we het zo zeggen: Meo, die er verstand van heeft, ging me ‘zeker geen baan aanbieden naar aanleiding van het stukwerk.’ Soms moet je je knopen tellen en dat hebben we gedaan. Binnen afzienbare tijd maakt Horst Hallenberger er een geweldig strak geheel van en kan Haus am Walde de komende 25 jaar weer tegen alle mogelijke weersinvloeden.
De buitenmuren, welteverstaan. Binnen hebben we zo onze eigen methoden om ons te wapenen tegen winter en kou. Voor alle klimaatfanatici: aan voorspellingen doen we niet, we gaan er gewoon vanuit dat het een hele strenge winter wordt. Nu heeft de kachel in de hal gelukkig weinig excuus nodig om te branden, net zomin als ondergetekende om een fijne fles rode wijn soldaat te maken. Die smaakt altijd beter met gasten om mee te delen. Om het plaatje compleet te maken: we hebben een extra teckel: Sjef! Een soort Oscar 2.0 en een maatje voor Frits. Ze passen met een beetje inschikken allebei voor de kachel. Als het met de opvoeding de komende weken vlot, blijven ze ook daadwerkelijk op de aangewezen plaats liggen.
Dussss, we zijn een soort van in voorbereiding op het winterseizoen. Onze voormalige gasten ook, hebben we gemerkt. Er wordt lustig geappt en gebeld en dat is altijd leuk. In elk geval waar de voorpret mee begint en ons to-do-lijstje laat groeien. Niet verkeerd, want dat geeft een soort van druk en dat werkt voor ons. Tot slot: mocht er iemand nog een lumineus idee hebben voor een andere benaming van de aanbouw, laat je horen. Bijna klaar, Fast Fertig, zeggen de Duitsers. We houden jullie op de hoogte!
4 november 2022
De blaadjes vallen, de klok is verzet, de avonden worden langer. Zo leuk dat juist in de meest depressieve periode van het jaar voorbereidingen getroffen worden voor een paar dagen Winterberg. Dus die, in eerste instantie, ongezellige avonden zijn momenteel gevuld met gemütliche telefoontjes van oude bekenden die gelukkig ook dit jaar weer willen komen. Fijn dat er zich ook nieuwe gasten melden. Word ik altijd nieuwsgierig van. Al met al zo’n mengeling van blijde verwachting en voorpret. Alhoewel, ook knopen in m’n maag omdat de voorjaarsvakanties van het Noorden en Midden dit jaar samen vallen en alle stamgasten in die periode niet gaan passen. Soms besluiten mensen dan maar richting Oostenrijk te gaan of alleen dagje voorbij te komen. In dat laatste geval verzachten we de wederzijdse pijn met koffie en parkeergelegenheid.
Benieuwd hoe de sneeuw zal zijn dit jaar. Oude Winterbergers zeggen dat je naar de hoeveelheid eikels aan de bomen en op de grond moet kijken. Persoonlijk heb ik meer vertrouwen in Julian. De jongeman achter www.wetter-sauerland.de Een jonge en Duitse versie van Pelleboer, wiens voorspellingen behoorlijk nauwkeurig zijn. Aan het weer veranderen we in elk geval weinig, dus nemen we het maar zoals het komt. Kunnen we ons concentreren op waar we wel invloed op hebben.
De paar deuren die we nog geverfd willen hebben en het vervangen van de keukenkastjes bijvoorbeeld. Op tijd keycards bestellen bij Starjack is er nog zo eentje. Goeie tip voor wie de kaart van vorig jaar nog in z’n skijas heeft zitten; daar kan je dit jaar weer je passen op boeken. Verder hebben we gasten op de planning staan die wat specifieke voorzorgsmaatregelen vereisen: voor de komst van Pieter en z’n Zwitserse bergwachtauto hebben we bosbouwer Kai Brinkman gewaarschuwd. De spanbanden hebben we in huis. Voor Renate staat haar eigen Wedgwood klaar, speciaal voor Sebastiaan wordt de frituurpan meegesleept. De borrelglaasjes voor Gerdies’ eigengestookte schnaps spaarden we bij elkaar met supermarktzegels en de bijl hebben we vernieuwd, want als Bert komt wil hij vast en zeker hout hakken!
Eerst moet er in Nederland nog even hard gewerkt worden. Nog een paar Totaal uitgaven en een paar KerstSpecials te gaan. Maar uiteindelijk gaat het sneeuwen en gaat in december het winterseizoen van start. Tot die tijd is goede voorpret het halve plezier! 
19 november 2020
Tja, daar zitten we dan, in mini-Lockdown. Het Sauerland is de hele maand november gesloten voor Nederlandse en Duitse gasten. Het zijn vooralsnog maatregelen die ervoor moeten zorgen dat het wintersportseizoen 2020/ 2021 toch gewoon doorgang kan vinden.
Hoe dat winterseizoen er precies uit gaat zien weten we nog niet. Je zult zien dat er juist nu een enorm pak sneeuw gaat vallen. Wat we wel weten is dat het hele Sauerland, inclusief Skiliftkarussell hard aan het werk is om, zodra de seinen op groen staan, als vanouds gasten te ontvangen. Hetzij met een kleine aanpassing hier en daar.
Aanpassingen die erop gericht zijn gasten zo ontspannen mogelijk verblijf te bieden. Aan de mondkapjes zijn we inmiddels gewend. En van de administratie en de uitvoering hoe vaak de lichtknopjes en de deurklinken worden ontsmet -gevangen in een hygiëneconcept- hebben gasten alleen gemak en geen last. Dat is onze afdeling, zeg maar.
Toeristik Winterberg, in Nederland bekend als het VVV, heeft samen met Netzpepper een mooi systeem ontwikkeld dat de identificatieplicht eenvoudiger maakt. Met de NAW-gegevens die we gebruiken voor het aangeven van de toeristenbelasting kan elke gast een digitale gastenkaart downloaden. Bezoek je de piste of een restaurant dan hoef je alleen de QR code vanaf je smartphone te scannen. De gegevens worden 4 weken bewaard en daarna vernietigd. Zodra de Skiliftkarussell weet waaraf en waaraan vind je die info op https://www.skiliftkarussell.de/nl/
Ook in Haus am Walde zijn de voorbereidingen toch in volle gang. Wim en Teun hebben een nieuwe heg rondom het parkeerterrein gezet en de aanbouw- de voormalige skiverleih- die we vorig jaar terug in eigen beheer kregen is weer aangepakt. Daar hebben we eigenhandig een fris tapijtje (120m²!) gelegd, de bedden zijn nieuw en de rieten stoelen hebben de brandstapel gelukkig niet overleefd. Het begint er weer op te lijken. Intussen wordt er druk geappt met alle kerstvakantiegasten; de meesten staan te popelen om te komen. Dat zien we zitten. Mark Rutte niet zo, maar die kent onze gasten, ons en onze poetsdrift niet. Dus dat leggen we voorzichtig naast ons neer. Net als het in Nederland geldende vuurwerkverbod, we zitten immers in Winterberg. Ik denk dat onze Friese gasten de stamtafel weer meebrengen. Dat geeft een biertje drinken onder het vuurpijlen afsteken toch extra cachet.
Al of niet een testplicht, vooraf skipassen reserveren en hoeveel sneeuw er valt blijft nog onduidelijk. Zodra we daar zicht op hebben slingeren we dat de ether in. Zeker is dat we gaan roeien……slalommen is misschien beter, met de skistokken die we hebben!
20 oktober 2019
In de opgang naar ene nieuw winterseizoen ben ik foto’s op m’n telefoon aan het ordenen. Geen overbodige luxe. Weken winterseizoen van vorig jaar komen voorbij.
Van Tein die zingend achter de duplo de hemel bestormt. Julia die niet naar huis wilde. Esther en Jolien die me in de Brabander introduceerden als hun zus. Verdwaalde Bart die drie uur na sluiting van de piste, stevig in de olie, druipend de hal binnenviel. De Houtlijm van Frans, met blote benen in de zon. De boerenkool van Mariska. Ook die van oma Tine trouwens. Er ontstaat sowieso altijd een levendige ruilhandel. Er gaan prakjes van appartement naar appartement. Naar vaders die bij de middagborrel klaagden over de keuze van het avondmenu door vrouwlief. Ik denk aan de rode wangen van Lotte die Wim en Herre eruit skiede en de bamboestokken van opa Bert, waarmee de jaarlijkse slalom voor zijn kleinkinderen wordt uitgezet. Ik zie de Woudstra Daltons voorbijkomen, die de dag steevast beginnen met een sprintje om de grote tafel in de keuken. Alle 4 achter elkaar.
Mijn oog valt op een foto van gasten voor de kachel. Tot die bewuste donderdagavond hadden ze elkaar nog nooit gezien, maar het mixte en werd gezellig. Als ik beter kijk zie ik dat Rob ertussen zit. Ik word er stil van.
Rob is er niet meer. Edwin en Ardi ook niet. Wanneer gasten vertrekken zeggen we al snel: ‘Tot de volgende keer’. Maar soms is het leven grillig en komt die er niet. Dan zijn het de herinneringen die ertoe doen.
Ik realiseer met dat dat nu net de kracht van het huis is. In Haus am Walde worden herinneringen gemaakt. Meestal goede. Maar he, ook dat is subjectief. Want de puberzoon die 10 jaar geleden ten overstaan van het hele huis verzekerde nooooit meer in Winterberg te gaan skiën, kwam dit jaar met zijn 2-jarige dochter logeren. Glimmend beweerde hij: ‘Ze heeft talent!’. Zo zal ook het ziekenhuisbezoek van Mirthe over 5 jaar verhaald worden als gezellige picknick in het St. Franziscus Hospital. In mijn brein werkt het ook zo: na verloop van tijd met een vleugje romantiek. En dat is mooi.
Op naar een nieuw seizoen herinneringen maken, waarbij we de al bestaande koesteren!
30 oktober 2018
Wanneer het winterseizoen echt begint blijft altijd weer een verrassing. Om de voorpret wat te vergroten een paar van de verbeteringen die de Skiliftkarussell heeft gerealiseerd. Belangrijkste lijkt me wel de aanschaf van een nieuw sneeuw-maak-systeem: 3 stuks all weather snowmakers van het Israelische IDE Technologies.
Komt nog bij dat een deel van de traditionele kanonnen vervangen zijn door energiezuinige en stillere varianten. Weet niet of die achter Haus am Walde komen te staan. Vind het subtiele gezoem van de installaties ‘s nachts overigens best rustgevend, maar dat terzijde.
Een andere prettige verbetering is die van het vervangen van de Poppenberg sleeplift voor een stoeltjesexemplaar. Vanaf de Quickjet is de doorgang naar de Poppenberg ook nog eens verbreed, dus vanuit de lift kan je je beter verplaatsen denk ik. Ben er niet helemaal zeker van, want ben niet zo’n beelddenker. We gaan het zien.
Ook aan de langlaufers is gedacht: met een nieuwe bully kunnen de loipes nog beter gespoord worden. Voor het huren van langlaufmateriaal schijnt er een vernieuwd station te zijn. En ik heb horen vertellen dat de langlauf tunnel onder Schneewittchen door langer gemaakt is. De piste erboven wordt daarmee breder. Ook nog fijn: skipassen zijn nu echt online verkrijgbaar via www.skiliftkarussell.de
De logistieke verbeteringen voor het reizen naar Winterberg laten nog even op zich wachten. De compleet nieuwe A46 gaat in de herfst van 2019 pas open. www.wp.de/staedte/meschede-und-umland/a-46-bei-bestwig-ist-im-herbst-2019-befahrbar-id215598117.html en eigenlijk wordt er overal wel aardig geklust. Hopen dat ze met de A3, A2 en A1 ook niet al te lang werk hebben.
Voor degenen onder u, die niet zo van veranderingen houden. Bij ons blijft het zoals het was. Oscar leeft nog. We hebben een goede reserve kachelhout aangelegd en de wijnvoorraad verkeert in optimale staat. Dus het wordt wieder besser en das Gute bleibt! Graag tot binnenkort!
2 november 2017
We kijken niet zoveel televisie. En hoewel ik de omroep- Max-gerechtigde-leeftijd nog niet bereikt heb, ben ik stiekem fan. Zij maken programma’s die je niet perse hoeft te volgen, als een keer een aflevering ziet, is het ook leuk. Vaak speciaal voor cultuurgeiten zoals wij. Vielen we pas toch bijna van onze stoel toen er een reportage voorbij kwam over het Sauerland. Slot Arolsen, de geboorteplaats van koningin Emma, ligt 50 minuten rijden van Haus am Walde. Een half uurtje verderop de Dillenburg. Het slot waar Willem van Oranje zijn jonge jaren doorbracht alvorens hij naar Spanje vertrok. Zoekend naar de bewuste aflevering (https://www.npo.nl/droomhuis-gezocht/28-06-2017/POW_03575770) kom ik nog meer leuks tegen. De druipsteengrotten van Atthöhle, de burcht van Altena. Tssss: er is gewoon een app! http://www.sauerland-wanderdoerfer.de/nl/Sauerland-app Wanneer je die download weet je alles. Kan je ook gewoon gaan wandelen zonder te verdwalen. Heel duidelijk. Parkeerplaats, route, ook als je niet zo’n kaartlezer bent kom je daar wel uit.
Handig ook voor fietsers. Al heb ik me pas laten vertellen dat die zo hun eigen kanalen hebben: Strava Cycling bijvoorbeeld. Winterberg ligt in de Bike Arena Sauerland. Met maar liefst 37 blauwe, rode en zwarte routes. Gezamenlijke lengte van meer dan 1400 kilometer. Onderdeel is bikepark Winterberg, met prachtige downhill trajecten. En als je wilt kun je hier met fiets en al met de skilift weer omhoog. Op Strava vind je ook nog eens verborgen routes.
Er gaat een wereld voor me open. Ik voel me een beetje een sukkel. Maar ach, genoeg te beleven om die gedachten eruit te laten waaien.
6 april 2017
Dag Winter!
Het skiseizoen is klaar. Een weerzien met oude bekenden en nieuwe gasten. Zoals ‘Omi‘. Als een koningin zat ze in de hal, omringd door alle kinderen en kleinkinderen. Haard aan en, ondanks haar hoge leeftijd, precies wetend wat elk familielid bezig houdt. ‘Wat een rijkdom’, vertrouwde ze me genietend toe. Of de club uit ‘Gaellemuun’, waarvan de jeugd, met hulp van opa en emmers sneeuw, de sleebaan in de tuin, wist te perfectioneren. En ja, er kunnen gewoon 22 man rond de tafel in de kelder. Als je wilt, past alles. Wraps blijken een lekkere en handige maaltijd voor zo’n club. Moet ik gelijk denken aan de appeltaart van Hetty. De omgekeerde wereld. Bracht een heerlijke taart mee bij binnenkomst. Die werd geslacht, jawel met alle gasten, 3 x raden waar. Ik denk aan Mirthe die in een keer super kon skiën. Aan de stofzuigende familie Van de Bovenkamp (waarschijnlijk genoeg punten) en aan kleine Evita, die consequent op zoek was naar ‘Boscar’. Aan Hidde met natte voeten in de vijver en de kokende mannen uit Culemborg. Aan de nasi van Ellen, de Vegter rolletjes van Gerdi en Frans , de aanstekelijke lach van Ria en Ineke, de gebroken pols van jongedame van Noord en de tips van Anneke. De opgestelde file van Sieben en de quiz van Frits, de stookkunsten van Erik en de binnenkomst van Quint. Het gesnurk van Willy, de goede aankoop van Wilma en thee met Beppie. Vaatwascapriolen met Kathy en Renate, het geduld van Andre, de leerlingen van Annelies, het ezelen van Nienke en de avondrit naar Pietje, Beertje, Martine, Wim en hun twee schatjes. Het zegt jullie waarschijnlijk helemaal niets, maar het was echt leuk!
De Pistes sloten vorige week definitief. Word er altijd een beetje weemoedig van, maar niet lang. Want, op naar het voorjaar. Hepie en Hepie (Wim en Teun) vertrekken morgen met een volgeladen bus om de tuin op orde te brengen. De eerste fiets- en familiegezelschappen staan weer genoteerd. En wij hebben onszelf voorgenomen om naast het klussen nu ook eens te gaan bekijken wat er in de buurt nog meer te doen is. Leve omroep Max, die dat keurig voor ons in beeld bracht. Handig voor ons zomer-bucket-lijstje. Dag winter, hallo voorjaar!
17 januari 2017
Tsssssssssssssss
Afgelopen weekend viel er een berg sneeuw in Winterberg. Daar hebben we zeker tot april plezier van! Het maakte op vrijdagmorgen dat de wegen in het stadje slecht begaanbaar waren. Tot twee keer toe vast tijdens het ritje dat een vlot retourtje van Haus am Walde naar der Stadt had moeten zijn.
Nu is Winterberg de plaats om nieuwe vrienden te maken. Die leer je, volgens het spreekwoord, in nood kennen. Dat klopt: Tsssssssssssssss nog aan toe.
De lange winkelstraat van Winterberg is deels eenrichtingsweg. Toen ik vanaf de bakker, langs de Kaufpark terug de winkelstraat in wilde, kwam mijn auto niet omhoog. Vanwege tegenliggers liet ik em terug zakken naar het eenrichtingsstukje. Zo stond ik niemand in de weg en lukte het misschien wel met ‘opnieuw aanhalen’. Niet dus. Slippend en al wilde de auto geen meter vooruit. Na tien minuten kwam er een Duitse ‘heer’ met een sneeuwschep op me af. Blij dacht ik dat de redding nabij was.
Dat viel tegen. De man in kwestie vertelde me fijntjes dat ik met mijn auto op een stuk eenbaansweg stond. Dat mag niet. Ordnung muss sein. Heel dom, maar ik begon nog uit te leggen, hoe ik daar verzeild was geraakt. Had ie niks mee te maken. Met liefde had ik de man een klap verkocht met zijn eigen sneeuwschep. Maar dat mag ook niet.
Niet meer rekenend op enige hulp van de inmiddels toekijkende omstanders, liet ik de auto helemaal terug zakken. Keurig in de gewenste rijrichting. Misschien mag dat wel. Daar is de sneeuwschepman nog over na aan het denken.
Halverwege de straat geprobeerd te draaien op een parkeerplaats: weer vast!. Maar hier stond een echte dame. Een op leeftijd. Wederom met een sneeuwschep. ‘Wil je em lenen ?’, vroeg ze direct. Na driftig scheppen wilde de auto nog altijd niet voor- of achteruit. ‘Warte mal!’, riep de dame. En terwijl ik gas gaf werkte zij de wielen nog wat bij. Vervolgens plukte ze twee wandelaars van de stoep: ‘Even duwen’, instrueerde ze. Ik reed weer en durfde niet te stoppen om dat zo te houden. Dus: oudere dame voor de winkel van Menke: Harzlichen Dank! Ik hoop dat de sneeuwschepman op de hoek goed opgelet heeft. Tsssssssssssssss.
9 januari 2017
Muts…………
Onlangs kwamen onze jongens ook een weekendje skien. Dat gebeurt niet meer zo vaak. Geestdriftig begon ik met het uizoeken van ski-ondergoed, sokken, handschoenen en wat al niet meer. Ik vond tussen de spullen een al oudere muts. Een lelijk exemplaar met een verhaal.
Een paar jaar geleden was zoon Tom was alweer toe aan een nieuw skipak. De muts die hij er graag bij wilde vonden ouders niet nodig. De inmiddels aanwezige aanwas van hoofddeksels moest toereikend zijn. Tom besloot diep in zijn zakgeld buidel te tasten. De muts ging op en niet meer af. Het ding was zo wie zo niet te missen. Rood met flappen en slierten aan de zijkant……………..
Later dat seizoen, Tom en zijn muts nog altijd onafscheidelijk, werd tijdens een morgenrondje skiën een pauze ingelast. Wat is er nu lekkerder dan warme chocomel, voor de openhaard, in een berghut. Vanwege de temperatuur buiten, ging de muts af, met het vooruitzicht van een opgewarmd exemplaar na de break. Genietend van de warme drank, was daar plots een onaangenaam luchtje. Omdat je schroeiend wol niet direct als zodanig herkent, was de reactiesnelheid wat laag. Te traag voor het redden van de muts in elk geval. Het ding, nu met twee gaten, lag te smeulen voor het vuur.
Om een lang verhaal kort te maken: moeder streek met haar hand over haar hart en gaf zoon een nieuwe muts cadeau. Net zo afzichtelijk als de eerste. Moraal van het verhaal? Wie te dicht bij het vuur zit, verbrandt zijn……………..muts
